من امروز کشف کردم که کلا ادم محبوبی نیستم و روابطم با ادمها هیچ وقت اون چیزی نمیشه که تو ذهنمه. البته نمیشه گفت کشف کردم، در واقع خیلی وقته میدونستم فقط نمیخواستم قبولش کنم و راستش الان خیلی حس بهتری دارم. اینکه واقعیات رو قبول کنی خیلی بهتر از اینه که بخوای مقاومت کنی و باهاش بجنگی و تلاش کنی خلافش رو ثابت کنی. الان خیلی آروم ترم و احساس میکنم از یه بار سنگینی آزاد شدم و دیگه از دیگران توقعی ندارم که بخواد با براورده نشدنشون اذیت بشم. همون چندتا ادمی که دور برم هستن برام کافیه...

---

پ.ن : کاش میشد ریشه وابستگی به ادمها رو قطع کرد.